De gevreesde Gouden Big
Altijd een beetje spannend, hoeveel mensen zich aanmelden voor mijn huiskamerdiners. Al vijf dagen stak het aantal aanmeldingen op twee… Hellup! Dat kun je moeilijk een ontmoetingsdiner noemen. Gelukkig waren er twee reddende engelen die op het laatste moment nog aanschoven.
Het grappige aan zo’n avond is dat het gesprek vanzelf loopt. Soms stap ik de keuken uit omdat ik iets wil vragen of vertellen en kwebbelen de bezoekers vrolijk door. Op zulke momenten voel ik me haast een indringer in hun avond. Eigenlijk is dat precies wat ik wil bereiken: dat aan tafel een energie ontstaat en ideeën ontspruiten.
Iets ongemakkelijker wordt het aan tafel als het moment van betaling nadert. Als we aan de koffie, thee of een likeurtje zitten, zet ik een groot gouden spaarvarken op tafel waarin mensen geld voor de avond en het eten kunnen doen. Ik bemerk dan altijd enige spanning (die voel ik zelf ook) en krijg er ook wel eens vragen over, maar voor het eerst sinds ik ben gestart is openlijk gepraat over hoeveel men zal geven en wat ik nou vind dat mensen moeten betalen. Bezoekers zijn vaak bang om te weinig, maar gek genoeg ook om te veel te geven. Ze willen je niet teleurstellen, maar ook niet onbeschoft veel geven. Ook wordt gediscusieerd over de interpretatie van ‘betalen wat je het waard vindt’. Want, zegt iemand, ik heb echt heerlijk gegeten, maar op de een of andere manier zou ik niet zoveel geven als in een restaurant. Terwijl het eten het misschien wel waard is. Kan ik niet vertellen wat de kosten waren, vraagt een ander? Of een richtprijs geven? Ik blijf het een goed concept vinden, vooral omdat ik niet in de portemonnee van de gast kan kijken. Om het angstzweet wat te verminderen, ben ik wel aan het broeden op een idee om bezoekers een handje te helpen. Misschien hebben jullie hier nog goede suggesties voor?
Voordat dat spannende moment aanbrak hebben we natuurlijk heerlijk gegeten. Een Indiaas menu, waarvan ik het dessert graag met jullie deel: shrikhand, wat eigenlijk gewoon een goede gezoete hangop is met kardemom. Kardemom is echt een mooie smaakmaker voor je eten, zowel voor hartige als zoete gerechten.
Voor 4 personen hangop neem je:
– 1 liter volle yoghurt
– 1 tl gemalen kardemom (je kunt ook zelf een paar kardemompeulen malen in de vijzel)
– 4-8 el poedersuiker (als je een zoetekauw bent neem je wat meer. Als je ook de rabarbersiroop maakt zou ik het bij 4 houden, de siroop voegt ook echt wat zoets toe)
– Een stuk of 10 pistachenoten, gehakt of gestampt in een vijzel
– Een schone theedoek
– Een mixer
En dan voor een extra (on-Indiase) touch: rabarbersiroop. Maak je deze niet, dan zou ik nog iets van fruit toevoegen aan het dessert.
– 250 gram rabarber, in stukjes gesneden
– Sap van een halve citroen
– Kaneelstokje
– 1 el + 2 el suiker
– 0,4 liter water
(bekijk hier het recept voor Shrikhand op de receptenpagina)
De schrikhand:
Leg een theedoek in een vergiet en hang het vergiet boven een kom of pan. Er moet voldoende ruimte zijn zodat ongeveer een halve liter vocht uit het vergiet kan lekken. Je laat de yoghurt 4 tot 8 uur uitlekken. Hoe langer je het de tijd gunt, hoe dikker de hangop wordt.
Vervolgens voeg je de kardemom en poedersuiker toe. Dit mix je met een mixer (met garde kan ook, dan moet je iets geduldiger zijn). Proef altijd even: komt de kardemom goed naar voren?
De siroop:
Kook het water, voeg 1 el suiker, citroensap, het kaneelstokje en de rabarber toe laat 6 min zachtjes stoven. Giet af, voeg nog 2 el suiker bij het vocht en laat het verder inkoken tot ongeveer de helft van de vloeistof over is. Laat een uurtje afkoelen.
PS. De overgebleven rabarber gebruikte ik voor een taart, maar je kunt hem ook bij de hangop serveren. Doe er nog wat kaneel, kardemom en eventueel suiker doorheen.
Serveren:
Voor het mooiste effect serveer je dit dessert in een glas of glazen schaaltje. Verdeel de siroop over 4 glazen. Schep voorzichtig de shrikhand erbij en je zult zien dat de siroop een eigen leven gaat leiden en lekker rondkruipt in het glas. Schep er wat gehakte pistachenootjes overheen et voila, een schitterend uitziend dessert!